Śliczni Chłoptasie, czyli mężatka na wakacjach

Już wiem, co jest najfajniejsze w wakacjach! Poza śniadaniem koło południa, winem do tego śniadania, morzem, plażą, łódkami i wolnością totalną. Otóż najfajniejsi są Śliczni Chłoptasie.

Chłoptasie zamieszkują przeważnie ciepłe kraje. Ciągnie ich nad brzeg morza, a surferskie plaże i beach-bary to ich środowisko naturalne. W okresie zimowym w pocie czoła przygotowują się do sezonu letniego na siłowniach i salach crossfitu, ale tam są niedostrzegalni, bo na siłowniach jedyne, co przykuwa naszą uwagę, to stojące w miejscu wskazówki zegarka podczas treningu cardio.
Wraz z pierwszymi promieniami słońca i temperaturami powyżej dwudziestu stopni, Chłoptasie wylegają na nadmorskie deptaki niczym Maksi Kaz do Ciechocinka.

Cechy charakterystyczne Chłoptasiów: bardzo młody wiek (od 19 do 25 roku życia), wyrzeźbione (ale bez przesady) ciało, opalenizna, nonszalancka fryzura – wiesz, takie włosy wiatrem czesane, morską wodą kręcone i słońcem rozjaśnione. No ale ich najważniejszą cechą jest uroda. Chłoptasie są Śliczni. Zawsze. Jeśli Chłoptaś, na którego właśnie zerkasz nie jest Śliczny, to znaczy że to nie Chłoptaś a podły uzurpator.

Jakie jest główne zadanie Chłoptasiów? Podrywanie Sikoreczek, obnoszenie się ze swoją urodą i cieszenie oczu mężatek. Ostatnie zadanie jest w mojej opinii najistotniejsze. Bo musisz wiedzieć, że mam absolutną słabość do Chłoptasiów. Uwielbiam na nich patrzeć. Siedzę sobie przy plaży, sączę drinka, a tu pojawia się taki miły dla oka młodzieniec. I od razu robi się przyjemniej. Czasem młodzieniec się uśmiechnie ukazując wspaniałe, białe zęby (kolejna cecha charakterystyczna) i drink od razu smakuje lepiej.

W Lagos taki właśnie Chłoptaś przyszedł na plażę. To znaczy przyjechał (!) na deskorolce (!!). Odziany wyłącznie w szorty, z koszulką wetkniętą za pasek od szortów rzeczonych, opalony ładniej niż Aniołki Victoria’s Secret i przepięknie wyrzeźbiony. Na jego miejscu, jakbym była tak piękna, to bym chodziła w tych szortach i bez tej koszulki nawet zimą. Normalnie Apollo.
Ale nie on jeden zwrócił moją uwagę. Chłopaki sterujący łodziami, motorówkami, prowadzący mini spływy po lagoskich grotach i zajęcia na paddle boardach byli jeszcze piękniejsi. Aż nie wiedziałam gdzie patrzeć i tylko cały czas chichotałam, i kręciłam na palcu loka, i poprawiałam spódniczkę.

Chłoptasie są jak plasterek pomarańczy i parasolka w wakacyjnym drinku. Gdyby nie oni letni krajobraz byłby pozbawiony głębi i kolorów. Czym jest plaża bez przystojniaków? Czym jest bar bez chłopaków z rozjaśnionymi słońcem włosami? Tym samym czym jest prosecco bez bąbelków, czyli nudą.

A co na to mąż? A męża to nawet bawi i czasem „podrzuca” mi jakiś egzemplarz ciekaw mojej reakcji. Ja nie pozostaję dłużna i pokazuję mu co ładniejsze Sikoreczki. I tak sobie podziwiam tych Ślicznych Chłoptasiów, przyglądam się Sikoreczkom, które tak intensywnie trzepoczą do nich rzęsami, że zaraz odlecą na południe razem z bocianami. A potem zerkam na męża w kapeluszu, okularach na nosie, ukrytego w cieniu przed słońcem i cieszę się, że okres Chłoptasiów już mam za sobą. Teraz oglądam ich z daleka, nie bez przyjemności, ale z jeszcze większą przyjemnością spędzam życie z pewnym brodaczem. Który kiedyś był Chłoptasiem.

Bisous :*