Misja Idealne Dżinsy. Całe dżinsy.

Postanowiłam kupić spodnie. Przepraszam, MUSIAŁAM kupić spodnie.

Po tym, jak moje ukochane (i już nieco niemodne) woskowane rurki bezceremonialnie pękły mi na tyłku ujawniając cały prawy pośladek, kiedy podciągnęłam nogę na kanapie. (Swoją drogą, całe szczęście, że stało się to w domowych pieleszach, gdzie świadkiem upokorzenia byli tylko, albo aż, mój mąż i pudełko lodów – zapewne cichy sprawca tego wydarzenia, a nie na przykład w jakiejś fancy knajpie…Wtedy nawet wagon Mentosów by nie pomógł!) A także po tym, kiedy moje czarne dżinsy przetarły się ze starości i nawet pełne zapału próby zacerowania ich zakończyły się niepowodzeniem. Oto bowiem zostałam bez spodni. Serio. A aż taką damą, żeby wyłącznie w kieckach chodzić, nie jestem.

Czułam, że czeka mnie trudne zadanie.
Zaczęłam metodycznie, od przejrzenia oferty sklepów internetowych. Wiedziałam, czego potrzebuję. Czarnych cygaretek i czarnych dżinsów. Żadnych szaleństw. Prostych, bazowych elementów garderoby. Dlatego w ciągu kilkudziesięciu sekund w internetowym koszyku znalazły się te granatowe z perłami… Tak, zdecydowanie produkt pierwszej potrzeby. Ale co tam, wyglądają świetnie!

Ze spodniami jest niestety tak, że trzeba je mierzyć, a producenci zmieniają rozmiarówkę z uporem godnym lepszej sprawy. Zakupy przez internet nie są zatem najlepszym rozwiązaniem, jeśli twoja sylwetka odbiega od wybiegowych standardów.
Poszłam więc do centrum handlowego. Przede wszystkim do Zary. Spędziłam w niej przeszło dwie godziny i obsługa zaczynała patrzyć na mnie jak na paranoiczkę.
Miotałam się wśród półek i wieszaków, mamrocząc pod nosem inwektywy w kierunku projektantów i przedziwnych trendów nie uwzględniających podstawowych potrzeb.
O ile w przypadku cygaretek poszło mi dość sprawnie, a nawet lepiej, niż oczekiwałam, bo jestem bardzo zadowolona z zakupu, o tyle w przypadku dżinsów przeszłam koszmar.

Czy możesz mi powiedzieć, dlaczego w sieciówkach nie sprzedają dżinsów, które byłyby…całe? Bez dziur, przetarć, pęknięć, haftów, dżetów, ćwieków, plisek i kokardek?
Chciałam zwykłe, czarne, gładkie dżinsy. Nie super obcisłe, tylko z lekko luźnymi nogawkami na łydkach i z normalnym lub wysokim stanem. Ale nie mom jeans, bo moje, jakby to zgrabnie ujął Jacyków, zawieszenie wygląda w nich, delikatnie mówiąc, niekorzystnie.

Obejrzałam każdą parę dżinsów w Zarze, H&M i kilku mniejszych sklepach. Przymierzyłam mniej więcej jedną trzecią z nich. Za każdym razem było coś nie tak. A to okazywało się, że jednak są przetarcia. A to stan był o dwa centymetry za niski, a ja już jestem w takim wieku, że o nerki powinnam dbać. A to nogawki były tak wąskie, że zatrzymywały krążenie.

Wiem, że mogłam pójść do sklepów specjalizujących się w sprzedaży dżinsów, ale nie miałam ochoty wydawać na nie około czterech stów. Poza tym, przekazywanie ekspedientce rozmiaru – na głos – i potem proszenie jej o przyniesienie większej pary, bo jednak się nie mieszczę w tę, która miała pasować dla słonia, przekraczało moje możliwości.

W końcu po kilku godzinach i kolejnym przeczesywaniu Zary, znalazłam parę, która mnie usatysfakcjonowała. Zwykłe, czarne portki z wysokim stanem o wdzięcznej nazwie…”spohisticated” – bo teraz prostota i bazowe elementy garderoby świadczą o wyrafinowaniu…

Niestety ja nie jestem kobietą wyrafinowaną.

Otóż pierwszą rzeczą, którą zrobiłam po przyjściu do domu i oderwaniu metki, było obcięcie nogawek nożyczkami.
Bo ja bardzo lubię wystrzępione końce nogawek dżinsów, ale pod warunkiem, że cała reszta jest cała. Uważam, że takie drobne wystrzępienia dodają nonszalancji i super wyglądają z oksfordami, derbami czy balerinami… Poza tym, dzięki temu zabiegowi nogawki stają się nieco luźniejsze!

Następny cel: białe i niebieskie dżinsy. Z tymi ostatnimi przewiduję najprawdziwszy horror, bo jak do tej pory żaden odcień niebieskiego i granatu mi się nie spodobał…
Szczęśliwie mi się nie spieszy, ale na wszelki wypadek nie będę siadać w nowych portkach po turecku na kanapie. I może ograniczę lody. Może…

Bisous :*