Minimalizm, blogerski strzał w kolano, czy jedyna słuszna droga?

Minimalizm w modzie i stylu życia nie jest niczym nowym. W dobie kryzysu z oczywistych względów znalazł rzesze wyznawców wśród influencerów, którzy szybko ten trend przekuli na wielocyfrowe sumy na swoich rachunkach bankowych.

Od kilku lat słyszymy, że warto mieć mniej. Skupić się na codzienności, odnaleźć piękno i przyjemność w drobiazgach. Receptę na szczęście znajdziemy w poradnikach, które wyrastają jak grzyby po deszczu. Każdy, który wpadł w moje ręce, sugerował, że najpierw należy wyrzucić wszystkie rzeczy z domu (i z szafy), by następnie zastąpić je nowymi, które uczynią mnie szczęśliwą i wprowadzą harmonię i światło w moje szare, beznadziejne życie.

Blogi i Instagram pękają w szwach od pełnych patosu rad, co zrobić by zatrzymać pędzący konsumpcjonizm i skupić się na życiu. Rady te są oplecione wianuszkiem starannie utkanym z pięknych przedmiotów: kubeczków, świeczek, ściereczek, lampeczek, kocyków, poduszeczek, frymuśnych mebelków, notesików, ołóweczków, iPhonów i MacBooków. Nie muszę Ci mówić, że bez nich nie dane Ci będzie zasmakować życia hygge i slow.

Żeby zwolnić i zostać minimalistką, najpierw musisz kupić.

Nie inaczej rzecz się ma z ubraniami. Aby garderoba była spójna, najpierw trzeba wyrzucić połowę ciuchów, by kupić następne, najlepiej reklamowane lub sygnowane przez blogerkę, która tych złotych rad udziela. Sprytnie pomyślane! To się nazywa mieć głowę do interesów.
Naturalnie robię tu mocne uproszczenie, bo z ciuchami jest niestety tak, że trzeba się pozbywać staroci i regularnie dbać o jej odświeżenie. Niemniej, mechanizm zaczyna przypominać błędne koło.

Zastanawiałam się, czy blogerki kojarzone głównie z modą i lifestyle przypadkiem nie mylą minimalizmu rozumianego jako światopogląd z zamiłowaniem do prostych form i nieprzeładowanych wnętrz. No i czy powinny w ogóle się z tym minimalizmem afiszować, bo mogą sobie strzelić sobie w kolano.

Katarzyna Tusk w swojej książce sugerowała, że idealna garderoba nie musi składać się z wielu elementów, wręcz przeciwnie – nadmiar prowadzi do chaosu i utrudnia dokonywanie codziennych wyborów. Dlatego minimalistyczne podejście do ciuchów jest wskazane. Nie sposób odmówić dziewczynie racji. Ale niestety tak stanowcza deklaracja została odebrana przez czytelniczki bardzo poważnie. W efekcie Kasia regularnie obrywa w dwójnasób. Z jednej strony dziewczyny są niezadowolone, że Kasia ciągle chodzi w tych samych spodniach, a przecież czytelniczki oczekują inspiracji i nowych bodźców. Głównie zakupowych. Z drugiej zaś, że co chwila ma nowe rzeczy i jak to się niby łączy z minimalizmem. Nie dogodzisz.

W tle są naturalnie kontrakty z reklamodawcami. Trudno oczekiwać, by blogerki i blogerzy, dla których promowanie produktów stanowi solidne źródło dochodów, nagle z niego zrezygnowali w imię ideałów, które umówimy się, dobrze brzmią na papierze, ale żeby tak od razu zostać ascetą? Bez przesady.

Jest jeszcze jeden obóz blogerek, które nie mydlą swoim obserwatorkom oczu minimalizmem, tylko radośnie wznoszą się na fali konsumpcjonizmu. Kupują, dostają, fotografują, reklamują i… I co? I oddają, odsprzedają, a także niewykluczone, że wyrzucają. By móc znów kupować, dostawać i tak dalej.
Tekstylne Perpetuum Mobile.

Ilekroć widzę ilu ubrań, często w ogóle nie noszonych, pozbywają się Jess lub Maff, robi mi się słabo. To są dziesiątki ciuchów, par butów i dodatków. Często praktycznie identycznych (na przykład kilkanaście par dżinsowych szortów), wielokrotnie z tragicznych tkanin, które być może dobrze wyglądają na zdjęciach, ale na tym kończą się ich zalety.
Fanki i obserwatorki mają możliwość kupić ubrania swoich idolek, by za miesiąc zorientować się, że oto popełniły błąd, bo te rzeczy już są passé. Bo już ich nie ma ani na Insta, ani na Snapie, ani tym bardziej na blogu. A zatem i one pozbywają się tych ubrań i mkną do sklepu kupić następne. To przecież obłęd.
W ten sposób tworzymy góry śmieci, które są nie do zutylizowania.

Sama łapię się na wpadaniu w pułapkę żądzy nowości. To prawda, dość często kupuję ubrania, ale z coraz lepszych tkanin, więc dłużej wyglądają dobrze. Poza tym, noszę ciuchy tak długo, aż się rozpadną i nie wyrzucam ich tylko dlatego, że widziałaś mnie w nich już kilka razy. Kiecka w żurawie, którą mam na zdjęciu profilowym? Chodziłam w niej prawie całe wakacje na zmianę z czerwoną z MLE. Kremowy golf z ostatniego wpisu? Król mojego Insta ostatnich tygodni. Bo prawda jest taka, że jeśli kupiłaś jakąś rzecz dlatego, że twoje serduszko na jej widok zabiło szybciej z emocji, a Ty sama zobaczywszy się w tym ciuchu kwiknęłaś z zachwytu, to szybko się nie rozstaniecie.

Ale to nie blogerki modowe generują najwięcej konsumpcyjnych śmieci. Ciuchy bowiem łatwo znajdują drugie domy. Wisienką na torcie są blogerki i youtuberki (youtuberzy) zajmujący się urodą i makijażem.

Tati, amerykańska youtuberka, którą lubię i oglądam, publikuje pięć filmików w tygodniu. W każdym z nich przedstawia i testuje nowe kosmetyki, akcesoria do makijażu i tym podobne. To są tysiące produktów rocznie, a osób zajmujących się tym samym tematem są setki. Policz sobie ile to kosmetyków. Kosmetyków w znakomitej większości użytych tylko raz, które potem trafiają na śmietnik, bo już one ze względów higienicznych nie powinny być przekazywane dalej.
Obserwatorki tymczasem kupią ten najlepszy korektor i fantastyczną bazę, by za tydzień dowiedzieć się, że Prima Aprilis, tamte nie są najlepsze…za to te z nowego odcinka to ho ho! Z drugiej strony, znając negatywną recenzję, raczej nie kupią kosmetyków, które okazałyby się pomyłką. Tyle dobrego.
Do tego jeszcze dochodzą przesyłki PR, które często stanowią przerost formy nad treścią.: Wielkie pudło. W pudle kolejne pudło. A w nim pięć szminek (lub jedna). Ile to papieru, plastiku, nie wspominając o tzw. śladzie węglowym.

Może zatem minimalizm jest jedyną słuszną drogą? Tylko on pozwoli wyrwać się nam z konsumpcyjnego kołowrotka, nabrać dystansu, zadbać o środowisko i nasze finanse.
Kiedy obserwuję to konsumpcyjne szaleństwo, mam ochotę przejść na odwyk. Przestać kupować, zostać minimalistką i wieść szczęśliwe, hygge życie kobiety o doskonałej garderobie.

Ale zaraz, do tego potrzebuję świeczek. I koca. I tego kaszmirowego sweterka…

Bisous :*