Czytasz, czy tylko fotografujesz się z książkami?

Kiedy byłam dzieckiem i nastolatką pochłaniałam książki na kilogramy. Biblioteki były moimi najlepszymi przyjaciółkami, wycieczka do księgarni stanowiła idealne zwieńczenie udanego weekendu, zaś Warszawskie Tragi Książki były świętem absolutnym, podczas którego zostawialiśmy z rodzicami w kasach księgarzy okrągłe sumki pieniędzy. Czytałam w tramwaju, ucząc się historii (książka zawsze była mniejsza niż podręcznik, by nie wystawała), czasem na nudnych lekcjach, w łóżku, w wannie, na kanapie, w podróży, krótko mówiąc gdziekolwiek i kiedykolwiek się dało.

Na przestrzeni ostatnich lat uległo to zmianie.

Jeśli jesteś użytkowniczką Instagrama, zapewne zauważyłaś, że wprost ugina się on od trzech rzeczy: kawy, kwiatów i książek.

Ewentualnie modowych magazynów. Przeglądając profile ma się wrażenie, że Instagramowicze ciągle czytają. I to nie byle co, bo same opasłe tomy, a nie jakieś smętne nowelki. Książki uzupełniane są codzienną prasą, tygodnikami, miesięcznikami i kwartalnikami. To tysiące stron i miliony liter.

Ale wiesz, ja w to nie wierzę. Cynicznie uważam, że książki są rozkładane tylko do zdjęć i większość z nich nawet nie została tknięta. Wiesz dlaczego? Bo sama mam kolosalną górę książek zaczętych lub po prostu kupionych i odłożonych na „potem”, które nigdy nie nadchodzi.

Zastanawiam się także, jak instagramowi czytelnicy znajdują czas na lekturę, skoro, zasadniczo, są zarobieni. Wiesz, być na bieżąco z serialami i dokumentami na Netflix, chodzić do kina, szwendać się po knajpach i kawiarniach, robić zdjęcia, edytować je, publikować i w dodatku mieć przeczytane każdą sfotografowaną książkę i każdy magazyn, to nie lada wyczyn i nie ukrywam, że też tak chcę!

Ta czytelnicza hiperaktywność jest o tyle zastanawiająca, że w 2017 roku w Polsce jedną książkę przeczytało zaledwie 38% badanych, a więcej niż siedem jedynie 9%. Coś tu w takim razie musi być nie tak, albo metoda badawcza jest do kitu, bo przecież my czytamy masę książek, a może tylko…udajemy?

Dlaczego udajemy? Bo kobieta stylowa to cały pakiet: fajne ciuchy, dobra fryzura, nienachalny makijaż, inteligencja i oczytanie.

A przecież właśnie za takie kobiety się uważamy i tak chcemy być postrzegane. Dlatego kupujemy kolejne książki, okładamy się nimi dookoła, a potem mamy wygodne podstawki na herbatę, kiedy leżymy na kanapie i oglądamy serial lub filmiki z kotami na YouTube.

Po przeczytaniu zestawiania Biblioteki Narodowej na temat czytelnictwa, zaczęłam się zastanawiać, ile książek przeczytałam w ubiegłym roku. Więcej niż siedem? A może mniej? I wiesz, nie mogłam się doliczyć. Pamiętałam sześć: „Lalę”, „Tajemnicę domu Helclów”, „Zaginiony symbol” (Dan Brown to moje świerszczyki), „Opowieść podręcznej” (straszna nuda), „81:1. Opowieści z Wysp Owczych”, „Spod zamarzniętych powiek”… Mam kilka książek zaczętych, które są ciągle na tapecie („Dziennik roku chrystusowego” – ta książka się nie kończy, „To jest napad”, „Rozdarta zasłona” czy „A Paris”), albo takich, które zaczęłam, ale przeczytałam już w tym roku. Do tego należy doliczyć jedenaście numerów Harper’s Bazaar (od deski do deski), pojedyncze artykuły z Kukbuków czy Przekroju i jakieś kolorowe gazetki bez treści jak Elle czy In Style. No i blogi. Plus kilkaset stron akt różnych prowadzonych przeze mnie spraw sądowych.

Uważam, że to mało, bo i lektury nie były szczególnie wymagające i czytały się same (Dan Brown? Proszę Cię!). Ale równocześnie mam wrażenie, że osoba aktywna zawodowo czy rodzinnie (pozdrawiam wszystkie młode mamy!), mająca jakiekolwiek zajęcia „dodatkowe” (choćby drinki ze znajomymi lub fitness) nie jest w stanie czytać dużo, bo nie ma na to czasu.

I często siły.

Po kilku godzinach przed komputerem, spotkań z klientami, karmienia, śledzenia przygód Świnki Peppy czy serwowania kawy nie mamy ochoty na nic. Serial lub film wydają się być jedynym słusznym rozwiązaniem, a książka jest najlepszym środkiem nasennym. Wystarczy przeczytać kilka zdań, by oddać się w objęcia Morfeusza.
I jak w takich warunkach przeczytać więcej niż siedem książek rocznie, jeśli w podstawówce nie przeszło się kursu szybkiego czytania? Moim zdaniem to bardzo trudne.

Tymczasem blogi i Instagram mogą nas wpędzić w intelektualne poczucie winy.

Bo oto Marysia czyta kolejną książkę, Stasiek poleca jakąś gorącą nowość, Zuzia (ta co ma dwójkę maluszków i gotuje super fancy obiadki) znów siedzi przy kawie i czyta opasłą powieść, a Klaudia codziennie ma na tapecie nowy modowy magazyn. A Ty co? Spędziłaś całą niedzielę oglądając „Gilmore Girls”, a na ostatnio kupionej książce zebrała się solidna warstewka kurzu.

Ale nie przejmuj się.
Marysia, Stasiek, Zuzia i Klaudia też pewnie tego wszystkiego nie przeczytali.

Za to zdjęcia są bardzo ładne!

Bisous :*