Bruksela #1

W ostatni weekend ponownie odwiedziłam Brukselę. Polecieliśmy z A. w odwiedziny do E. i Hiszpańskiej Panny Młodej – przyjaciół nie widzianych już szmat czasu.

Bruksela nie zmieniła się wcale – jest dokładnie taka, jaką ją zostawiłam rok temu: wietrzna, szara i brudna. No i oczywiście padało – byłabym wielce zdziwiona, gdyby było inaczej.

To miasto stara się mnie nęcić, pokazać, że nie jest gorsze od innych stolic, że też ma dużo do zaoferowania. Tym razem Bruksela postawiła na sztukę. W królewskim muzeum sztuk pięknych zorganizowano bowiem wystawę prac Marca Chagalla – ostatni raz jego prace widziałam jakieś dwa lata temu w Paryżu i zrobiły na mnie duże wrażenie. To jest w ogóle niesamowite, kiedy stajesz przed oryginałem obrazu, który do tej pory podziwiałaś wyłącznie w książkach lub albumach (kiedy zobaczyłam na żywo „Zaklinaczkę węży” Henri Rousseau nie mogłam się ruszyć przez kwadrans – wpatrywałam się w płótno, jak zaklęta ;) ). Na wiadomość, że Chagall „przyjechał” do Brukseli  popędziliśmy do muzeum napawać się sztuką. Obejrzenie wystawy zajęło nam prawie trzy godziny – zwiedzającym udostępniono solidną ilość dzieł okraszonych bogatymi informacjami udzielanymi przez audio-przewodnika (bawią mnie trochę te „telefony” przy uszach turystów w muzeach, ale jednak własny przewodnik jest świetną sprawą). Obrazy na wystawie pochodziły z prywatnych zbiorów – jest to kolejna fascynująca rzecz, że są na świecie rodziny/osoby prywatne, które w swoich zbiorach mają tak wybitne arcydzieła… i nie boją się ich wypożyczać muzeom (po obejrzeniu „The Thomas Crown Affair” nie wypożyczyłabym nawet reprodukcji!).

W Brukseli podoba mi się, że jest dużo parków i zielonych skwerów – z jednego trafiasz na drugi. Do moich ulubionych należą Parc de Bruxelles, Ambiorix, Bois de la Cambre (najfantastyczniejsze miejsce na pikniki w mieście!), park przy placu Flagey i zadrzewiona Avenue Louis Lepoutre prowadząca z Place Brugmann do Chaussee de Waterloo. Jako że do Brukseli wiosna przeważnie przychodzi wcześniej niż do Warszawy, na drzewach zaczynają się pojawiać pierwsze pączki i kwiaty – a wraz z nimi nadzieja, że ta paskudna zima zaraz się skończy!

Parc de Bruxelles

wiosna/Parc de Bruxelles

Niewątpliwie mocną stroną Brukseli są knajpy. Jest ich masa – na każdym rogu można znaleźć bistro, kawiarnię, cukiernię, bar, restaurację itp. Chociaż nasz pobyt był krótki, udało nam się odwiedzić nasze dwa ulubione miejsca w mieście: Davi Thai (mam absolutną obsesję na punkcie ich nouilles sautée) i Centro Cabraliego – hiszpański bar.

 

ludzie, wszędzie ludzie

przy barze tłok

Moja przygoda z Centro zaczęła się kilka lat temu. Cały czas słuchałam o mitycznej knajpie, w której jest tanio i świetnie. Przy pierwszej nadarzającej się okazji postanowiłam do niej pójść – było zamknięte. Przy drugim podejściu – znów zamknięte. Za trzecim razem – otwarte, nawet znaleźliśmy stolik, kupiliśmy wino, ale kiedy przyszło do zamówienia jedzenia właściciel powiedział, że „kuchnia zamknięta, bo już się dość dziś napracowali”. Była 21…(!!!!) Prośby i groźby na nic się zdały. Poszliśmy więc na frytki na starówkę :( Za czwartym razem już wszystko poszło jak z płatka: stolik, wino, jedzenie – wszystko było super. Magia tego miejsca (poza względem czysto ekonomicznym – czyli niskimi cenami) polega na tym, że w nim wszystko sprowadza się do ludzi i jedzenia. Knajpa wygląda jak zapyziała stołówka – zastawione jedzeniem długie stoły, przy których poupychani jak sardynki siedzą goście. Sala jest rzęsiście oświetlona (żadne tam nastrojowe światełko – masz widzieć jedzenie na talerzu i współbiesiadników!). Serwują tam wyłącznie: kalmary w cieście, krewetki, skrzydełka kurczaka, grillowane sardynki, ser, frytki i szynkę serrano. Koniec menu. Ale muszę przyznać, że absolutnie nic więcej do napełnienia
burczącego z głodu brzucha nie potrzeba! A co czyni wieczór szczególnie udanym? Przyjaciele, zagadywanie przez właściciela baru i pracowników oraz co najmniej jeden stłuczony kieliszek/kufel :). Gdybyście miały okazję bawić Brukseli – polecam Centro z pełną odpowiedzialnością. Aha, tylko proszę, nie próbujcie nawet mówić do obsługi po angielsku – to w złym guście!

kolacja. prosta. pyszna.

W tajemnicy Wam powiem, że kiedy w niedzielę wieczorem miałam wsiąść do samolotu, poczułam ukłucie żalu, że wyjeżdżam. Ale oficjalnie nigdy się do tego nie przyznam – nawet na torturach!

Buziaki :*__________________________________________________

Last weekend A. and I went to Brussels to visit E. and The Spanish Bride. That two days and one evening were intense and fun and perfect – except the place of the meeting – Brussels. I don’t know what’s wrong with this city. It was just like I remembered: rainy, grey and dirty…

I must admit though, Brussels is still trying to tempt me and force me to like it. This time the city chose The Art. The Musée Royal des Beaux-Arts  hosts an exhibition of Marc Chagall’s paintings – sooo amazing. He is like one of my favorite painters ever (I like cubist, really). It’s pretty amazing to see the original piece – that one actually painted by the Master himself (when I saw Henri Rousseau “La charmeuse de Serpents” I was totally speechless and couldn’t move – it was that amazing!).  It took us about three hours to see the exhibition and listen the audio-guide (what a great invention!). What shocked me was the fact that all of the pieces were the parts of private collections – I mean there are some people who have this kind of art in their…I don’t know, homes? And they are not afraid to borrow them to make exhibitions possible (wow!).

Another thing quite cool in Brussels is the number of parks. You can find a lovely green place to relax almost everywhere. I like the most: Parc de Bruxelles, Ambiorix, Bois de la Cambre (perfect for picnics!), the one next to Flagey Square and extremely lovely Avenue Louis Lepoutre. Just because spring comes earlier to Brussels than to Warsaw it’s so nice to have a walk, stop for a short minute and enjoy the sun and first flowers.

The biggest strength of Brussels are places to eat. On each corner you may find cafés, restaurants, bars, bistros etc. During our short trip we found a time to visit our favorite spots: Davi Thai (I’m crazy about their nouilles sautées) and Centro Cabraliego.

About Centro I heard a couple of times in past few years. Everyone was describing it as a Mythic-Arcadia,  where food and drinks are cheap and people friendly. I just had to go there. When the first occasion came, I went to Centro – it was closed.  The second time – also. The third time…we had a table (not so obvious) and wine. But when we wanted to order some dinner the owner said: “kitchen is closed! No more food today!”… I mean hello, it was like 9 pm (!!!!!). The fourth time was just perfect: table, wine, food and friends. Centro is all about food and people. You won’t find designed furniture there, nor soft light or fancy dishes – nope. Centro looks more like an overcrowded dingy canteen. The menu is short: calamares, shrimps, frittes, sardines, serrano ham, cheese and grilled chicken wings. That’s all. But frank, you don’t need nothing more! Just some wine/beer and friends. If you will have a possibility – go there and have fun!

When I had to come back to Warsaw I was really sad and thought I will miss the city…but I won’t repeat it never again! ;)

Bisous :*